Dubbelvoorstelling in Arthaus: muziek van het Ensemble en een "anti-toneelstuk"

Dit weekend keert het Arthaus Ensemble terug naar het werk van de Italiaanse componist Fausto Romitelli (1963-2004), ditmaal met Amok Koma , een album dat in 2001 verscheen. Het discontinue en verontrustende klankconcept zorgt voor een sensorische ervaring die fantasierijke, bijna filmische ruimtes en dimensies creëert. Instrumenteel gebruik genereert situaties die het lichaam en het luistervermogen verstoren. Woede wordt in verband gebracht met de klanken van elektronische muziek en het vermogen om het lichaam in een hypnotische staat te brengen, als een andere vorm van modern ritueel.

Bekend van zijn stuk Professor Bad Trip, vertoont zijn werk het effect van een substantie die onderhevig is aan vervorming en ons verrast of de mogelijkheid opent om de begrippen van muziek te bespreken. Elk geluid lijkt zichzelf te voeden, roept ergernis op en roept het besef op dat uit onevenwichtigheid en woede ook muziek kan ontstaan ​​die ons tot associaties en levendige emoties aanzet, en niet alleen tot feesten.

*Het Arthaus Ensemble presenteert A Day of Fury, deze zaterdag om 20.00 uur. en deze zondag om 18.30 uur in Arthaus, Bartolomé Mitre 434.

Er zijn geen decors of kostuums. Ze verschijnen naakt op het podium, begeleid door een reeks voorwerpen die ze aan het publiek aanbieden zonder dat er enige uitwisseling plaatsvindt. Het enige dat ze laten blijken is een snelle interesse in een broodrooster, een teddybeer of een foto van paus Franciscus. In de volgende scène vragen Laura Kalauz en Martin Schick het publiek, bijna als voorwaarde voor het optreden, om kleren. Ze zijn bereid om de huur van de outfits voor de duur van de ervaring te betalen.

De uitwisseling van goederen is het eerste thema van Cmmn sns prjct, een performance die elk idee en elke mogelijkheid van een theaterstuk onderuit wil halen, vooral omdat de twee performers onvermoeibaar de omstandigheden benadrukken waaronder deze situatie zich ontwikkelt.

Laura Kalauz en Martin Schick gaan een permanente dialoog aan met het publiek, zelfs wanneer ze kort een scène uit een toneelstuk of een Russische roman (die we hier niet onthullen) uitbeelden, in de hoop dat iemand uit het publiek de oorsprong ervan raadt en de nummers te weten komt voor een volgende tekening.

In het project van Cmmn sns wordt in elk geval aangetoond dat de maatschappelijke verhoudingen worden doorkruist door de koopwaar. Zoals Marx zei, dwingt het kapitalisme ons om alles wat we doen om te zetten in een verkoopbaar object. Dit anti-toneelstuk zal namelijk geveild worden, zodat iedere kijker de rechten kan kopen. Geïnteresseerden wordt aangeraden contant geld mee te nemen.

De productieomstandigheden bepalen de dramaturgie van Cmmn sns prjct ; Er is hier geen sprake van een verhaal of plot, maar de materiële kant van de theatrale actie wordt zonder enige kunstgrepen blootgelegd. Representatie wordt vervangen of in twijfel getrokken door een vorm die nauwer aansluit bij presentatie, waarbij niets in de scène naar fictie verwijst. Acteurs spelen geen personage, maar worden gedwongen om te acteren. Ze moeten op zijn minst het soort acteren doen dat nodig is om de aandacht van het publiek te trekken en hen ervan te overtuigen mee te doen aan de ervaring.

We zouden kunnen zeggen dat het Cmmn sns prjct een type politieke actie test dat erop gericht is een meer sociale dan fictieve situatie bij het publiek te creëren. Alles wat je zou kunnen interpreteren als onderdeel van een show of een spel, krijgt een al te reële dimensie: er zijn mensen die de acteurs een broek of een T-shirt aanbieden, anderen die geschenken ontvangen en iemand die bereid is geld te betalen om het toneelstuk te kopen. Maar deze bijeenkomst levert ook een geldbedrag op, en een onderdeel van het plan is om gezamenlijk te bepalen wat er met dat kleine bedrag gaat gebeuren.

Elke gebeurtenis verdient reflectie; Het moedigt aan om te kijken naar hoe dingen gebeuren en wat er achter gewoontegedrag schuilgaat. Daarom hebben we hier niet te maken met een verzonnen verhaal, maar met de meest banale werkelijkheid die de basis vormt van een alledaags drama waarvan we zelf deel uitmaken en waarvan we ook auteur zijn.

Cmmn sns prjct onderzoekt de instrumentaliteit van de politiek en laat ons vanuit concrete ervaring nadenken over het begrip gemeenschap in het theater. Het is geen toeval dat dit werk deel uitmaakt van de programmering van de Paraíso Performing Arts Club. De samenwerking met het publiek vormt daarbij een hoeksteen van het curatorschap en de structuur van de club.

De politiek in het werk zit niet in de uitspraken, maar in de mechanismen die de uitwisseling en de oplossingen van het gemeenschappelijke leven mogelijk maken. Hierbij mag niet worden vergeten dat elk theaterinstrument geld vergt, middelen die met meer of minder succes worden beheerd en het vermogen om anderen te betrekken en aandacht te genereren (in dit geval op dramatisch gebied) voor wat we bereid zijn te geven, voor hoe we onze belangen meten, voor hoe we de gelijkwaardigheid beoordelen tussen wat we krijgen en wat we bieden. Want het mechanisme van het Cmmn sns prjct laat zien dat wat er op het podium gebeurt altijd afhangt van de reactie van het publiek.

Hier wordt de theatrale betekenis hersteld, want als de uitvoerders er niet in slagen het publiek te stimuleren om in harmonie te zijn met wat er gebeurt, kan het werk niet tot stand komen. De kwetsbaarheid van het theater omgezet in een voorstelling die laat zien hoe elke kleine interventie een breder sociaal leven mogelijk maakt.

* Cmmn sns prjct presenteert op zaterdag om 20.00 uur, in Arthaus, Bartolomé Mitre 434.